Το σερβίς στο τένις. Djokovic παλιά και νέα τεχνική

Το σερβίς του Djokovic αποτελούσε πρόβλημα τα πρώτα χρόνια στην επαγγελματική του διαδρομή.

Eίναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον πλανήτη. Μόλις πριν από δέκα χρόνια, μια τέτοια δήλωση θα θεωρείτο υπερβολική από πολλούς, εκτός από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του. 

Τα τελευταία χρόνια, το παιχνίδι των ανδρών είχε κυριαρχηθεί από το ντουέτο των Roger Federer και Rafael Nadal. Το 2008, ο Djokovic φάνηκε έτοιμος να πάρει τα πρωτεία με τη νίκη του στο Australian Open. Αλλά αντί να προχωρήσει, σταμάτησε.
 
Ήταν αινιγματικό γιατί φαινόταν να έχει ένα πλήρες πακέτο ως παίκτης. Με γρήγορες κινήσεις κάλυπτε το γήπεδο όχι χειρότερα από το Nadal. Απαντούσε σωστά σε επιθετικές βολές και έπαιζε έξυπνο τένις όπως ο Federer. Δεν διέθετε όμως την ποικιλία και την αβίαστη χάρη του Ελβετού, ούτε την ωμή φυσικότητα του Ισπανού και το πρόσωπό του δεν εμοιαζε με πολεμιστή. Υπήρχαν στοιχεία που έλειπαν στο παιχνίδι του που τον εμπόδιζαν να γίνει ο κυρίαρχος παίκτης. 
 
Είχε κουραστεί σε μακρινούς αγώνες και σταμάτησε όταν οι συνθήκες ήταν πολύ σκληρές για να αντέξει. Χρειάστηκε να είναι διανοητικά ισχυρότερος και να μην ξοδέψει τόσα πολλά από
την ενέργεια, η οποία γινόταν υπερβολικά δραματική στο γήπεδο. Από τεχνικής άποψης, το σερβίς του χρειάστηκε επίσης κάποιες μικροαλλαγές, διότι πήγαινε πολύ πίσω το χέρι του για να κάνει την αιώρηση με αποτέλεσμα η απόσταση έως την επαφή να του στερεί το δυνατό σερβίς.

  Eπειδή το σερβίς είναι η πιο σημαντική βολή στο τένις, ακόμη και με τις βραδύτερες επιφάνειες του σήμερα και με πιο προσανατολισμένο - στις βασικές γραμμές - στυλ, παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος του παιχνιδιού κάθε σπουδαίου παίκτη.  

Οι κορυφαίοι παίκτες του σήμερα - πιο παλιά - εκτελούσαν βολές σερβίς πιο ασθενείς από τους κορυφαίους παίκτες γι’ αυτό κι ο Πιτ Σάμπρας, ο Γκοράν Ιβανέσεβιτς και ο Ρίτσαρντ Κράιτσεκ τους κέρδιζαν συχνά, ειδικά στα γρήγορα γήπεδα.
 

Οι σημερινοί παίκτες βασίζονταν τότε σε μεγάλο βαθμό στην εξυπηρέτηση των επόμενων βολών.  

Ο Nadal δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει τη δική του καριέρα, αν δεν έκανε βελτιώσεις στο σερβίς του. Παρόλο που είχε πάρει τόσα κύπελα, το 2011 ο νέος προπονητής του μαζί με τον θείο του τον έβαζαν να ρίχνει μπάλες με το χέρι για να του δείξουν μια πιο φυσική κίνηση στην εκτέλεση του σερβίς.

Το σερβίς του Djokovic δεν ήταν καθόλου αδύναμο ή ευάλωτο. Αλλά δεν ήταν το δυνατό όπλα που θα ήθελε να είναι.

Η τεχνική σερβίς του Novak Djokovic έως το 2016

Το σερβίς του Djokovic τα τελευτά χρόνια έως το 2016 και στους πρώτους μήνες του 2017 ξεκινά με το αριστερό του πόδι να είναι περίπου 45 μοίρες στη γραμμή βάσης και το δεξιό πόδι να είναι σχεδόν παράλληλο. Τα πόδια είναι περίπου το πλάτος σώματος μεταξύ τους, αλλά δεδομένου ότι έχει μια λεπτή κατασκευή, δεν είναι πολύ μακριά. Κρατάει τη ρακέτα σε μια ηπειρωτική λαβή ή την μετατρέπει λίγο πιάνοντας την ρακέτα με ανατολική λαβή, όταν σκοπεύει να εκτελέσει το σερβίς.

Χτυπά την μπάλα στο έδαφος... ξανά και ξανά, ανάλογα με τη σημασία του σημείου προσγείωσης της μπάλας μετά την εκτέλεση του σερβίς. Όσο σημαντικό είναι το σημείο, τόσο περισσότερες φορές χτυπά την μπάλα. Αυτό κάπως τον καθησυχάζει και τον βοηθά να συγκεντρωθεί. Μόνο τότε ξεκινάει την αιώρηση.
 
Το σερβίς του έχει ομοιότητες με το σερβίς του Pete Sampras σε αυτό το σημείο, διότι και οι δύο δείχνουν τα δάχτυλα του ποδιού τους. Το βάρος στηρίζεται στο πίσω πόδι. Η εκτίναξη εξαρτάται από τον τύπο της περιστροφής που θέλει να μεταδώσει. Για ένα kick σερβίς, θα πετάξει περισσότερο προς τα αριστερά και πάνω από το κεφάλι του την μπάλα, ενώ για ένα flat ή slice σερβίς, ρίχνει περισσότερο μπροστά και λίγο περισσότερο προς τα δεξιά την μπάλα. Ο αριστερός του βραχίονας που πετάει την μπάλα οδηγεί τον δεξιό βραχίονα που κάνει την αιώρηση και χτυπά την μπάλα με την ρακέτα.

Αυτό το σερβίς είναι μια κλασική κίνηση. Φέρνει την ρακέτα αρκετά πίσω σε έναν πλήρη, κυκλικό βρόχο. Ομαλοποιεί τους γοφούς και τους ώμους του, δείχνοντας σχεδόν την πλάτη του. Τα πόδια του χαλαρώνουν και αρχίζουν να πατούν κάτω στο έδαφος. Η επιστροφή φέρνει τη ρακέτα στη θέση επαφής με την μπάλα και το σώμα να λυγίζει ελαφρώς προς τα αριστερά.
 

Το 2011 βρίσκει τον Djokovic να σερβίρει με τον αγκώνα του σε μια ελαφρώς υψηλότερη θέση στην αιώρηση. Το χέρι και ο ώμος του είναι πλέον σε καλύτερη ευθυγράμμιση με τον ώμο και τον βραχίονα. Στο τέλος της προς τα πίσω αιώρησης πρίν την ανύψωση του σώματος, τα γόνατά του κάμπτονται βαθύτερα.
 
Στην επόμενη φάση του σερβίς του Djokovic βλέπουμε την απομάκρυνση του σώματος καθώς ξεκινάει για να χτυπήσει την μπάλα. Τα πόδια απομακρύνονται καθώς τα γόνατα αρχίζουν να επεκτείνονται και να τον ωθούν προς τα επάνω. Οι γοφοί ξεδιπλώνονται και αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι της κίνησης που έχει βελτιωθεί. Παλαιότερα τον εμπόδιζε η κίνηση καθ 'όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης του σερβίς. Αυτό έσπαγε την κινητική αλυσίδα που έπρεπε να οδηγήσει σε όλη τη διαδρομή μέχρι η ρακέτα να κτυπήσει τη μπάλα. Αντ 'αυτού, έπρεπε να στηριχθεί στους ώμους του και να οπλίσει περισσότερο για να παράγει ενέργεια. .

Η μεγάλη αλλαγή στο σερβίς του Djokovic στο 2018

Στο παρελθόν, ο αγκώνας του ήταν πολύ χαμηλός στην την θέση επαφής. Έτσι έκανε μεγαλύτερη την απόσταση που έπρεπε να ταξιδέψει η ρακέτα του για να φτάσει στο σημείο επαφής, για να του επιτραπεί να αυξήσει την ταχύτητα. Αλλά δεν ήταν εμβιο-μηχανικά αποτελεσματική. Απαιτούσε πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια. Επίσης, διακυβευόταν η συνοχή της αιώρησης και επομένως η ακρίβεια της προκύπτουσας βολής.
 
Σήμερα, ξεδιπλώνεται από τους γοφούς και αυτό οδηγεί σε μια συνολική αύξηση της ρευστότητας της κίνησης. Εξακολουθεί να μην ξεδιπλώνεται όπως ο Roger Federer, οπότε ίσως υπάρχει ακόμα περισσότερο περιθώριο βελτίωσης. Μετά τους γοφούς, οι ώμοι ξεδιπλώνονται και ο αγκώνας ανεβαίνει, ενώ ο καρπός παραμένει στραμμένος και είναι έτοιμος να μαστιγώσει την μπάλα.
Όσον αφορά την αιώρηση του κυρίαρχου χεριού, τον βλέπουμε να ανεβάζει την ρακέτα σπάζοντας λιγο τον καρπό του και δεν πάει πολύ πίσω την ρακέτα λόγω του προβλήματος που είχε με τον αγκώνα του το 2017. Έτσι συντόμευσε την κίνηση της αιώρησης και την έκανε πιο συμπαγή προς την άνοδο.

Στην επαφή με την μπάλα στο σερβίς ο  Djokovic επεκτείνει τον αγκώνα του και αρχίζει να κινεί τον καρπό. Σε ένα flat σερβίς, θα χτυπήσει δεξιά μέσα από την μπάλα. Στο slice, θα έρθει γύρω από τη δεξιά πλευρά της μπάλας ενώ θα περνάει μέσα από αυτή. Τα Kick σέρβις του τα εκτελεί πάνω στην μπάλα από τη θέση 8 έως τις 2 η ώρα - ακριβώς όπως θα έλεγε κάθε εκπαιδευτικό υλικό τένις. Σε κάθε περίπτωση, ο βραχίονας του εκτείνεται πλήρως στο σημείο επαφής.
 

Γενικά παρατηρούμε ότι το 2016 ο Djokovic από τα πρώτα σερβίς - περίπου στο 75 % των εκτελέσεών του -  κέρδιζε το 66% των πόντων του, ενώ βλέπουμε αντίστοιχα το 2018 να έχει πέσει αρκετά αυτό το ποσοστό.

Αριστερή εικόνα σερβίς τέλος 2017- αρχές 2018 
Δεξιά εικόνα σερβίς από το 2011-2016

Το 2016 στο πρώτο σερβίς έβαζε την μπάλα 68% στο γήπεδο ισοπαλίας και 67% στο γήπεδο πλεονεκτήματος, ενώ το 2018 το ποσοστό του έπεσε αντίστοιχα στο 54% και 42%.

Όσον αφορά το δεύτερό του σερβίς, η μπάλα πλέον προσγειώνεται κοντά και στο κέντρο κι όχι στις γωνίες. Βλέπουμε ότι δεν χτυπάει στην backhandd πλευρά των δεξιόχειρων παικτών και κάνει ευκολότερα διπλά λάθη.

Η ταχύτητα του σερβίς ανέβηκε κατά 5 χιλιόμετρα. Σέρβιρε κατά μέσο όρο στα 184 χιλιόμετρα και το 2018 σερβίρει κατά μέσο όρο με 189 χιλιόμετρα.

Είναι δύσκολο να βγάλουμε εύκολα συμπεράσματα τώρα, αλλά φαίνεται ότι αν δεν κάνει κάποια σημαντική αλλαγή ή πιο εξατομικευμένη προπόνηση πάνω στο νέο σερβίς δεν θα δούμε θεαματικά αποτελέσματα. Να μη ξεχνάμε και το πρόβλημά του με την κάκωση του αγκώνα και την αναγκαστική διόρθωση/αλλαγή στην εκτέλεση του σερβίς του.