Όπως
σε κάθε χτύπημα, έτσι και στο forehand
drive υπάρχουν (πρακτικά) άπειροι τρόποι να χτυπήσεις
επιτυχώς την μπάλα, ανάλογα με την λαβή που επιλέγεις την στάση που επιλέγεις,
ως προς την μπάλα, το ύψος το οποίο επιλέγεις (ή καταφέρνει) να χτυπήσεις την μπάλα κλπ. Εδώ θα μάθουμε την
τεχνική και το στυλ, που θα χρησιμοποιήσεις, όταν πρόκειται να χτυπήσεις ένα forehand drive. Ένα forehand drive αποτελείται από επί
μέρους κινήσεις, οι οποίες συνθέτουν την πλήρη κίνηση. Υπάρχουν τρεις βασικές κινήσεις, που εκτελεί το χέρι. Την έσω περιστροφή, την οριζόντια προσαγωγή και τον πρηνισμό.
Η οριζόντια προσαγωγή
είναι κυρίως υπεύθυνη για την διαδρομή ολόκληρου του χεριού προς τα εμπρός, ενώ
η έσω περιστροφή κυρίως οδηγεί τη ρακέτα στη κίνηση, που απαιτείται για να
δημιουργήσει μια στροφορμή (spin)σε συνεργασία με τον
πρηνισμό, που επιπλέον ελέγχει την κλίση της ρακέτας και σταθεροποιεί το κεφάλι
της.
Ειδικά στην περίπτωση
του πρηνισμού ένα σύνηθες λάθος
είναι η κατάρρευση της στήριξης του αγκώνα πρόωρα, που ανυψώνεται σε μία πιο
αδύναμη θέση.
Η κίνηση, στην τελική
της μορφή, έχει μια κυματοειδή μορφή
κατά την οποία εμφανίζεται μια ελαφριά προπορεία του αγκώνα στην αρχή, έτσι
ώστε η ωφέλιμη επιτάχυνση της παλάμης (και
κατ΄ επέκταση της ρακέτας) να λάβει χώρα λίγο αργότερα, στην επαφή.
Κατά την αιώρηση,
είναι αρκετά ασύμφορο το να καταλαμβάνεται μεγάλη μετωπική επιφάνεια, διότι όχι
μόνο αυξάνονται οι αεροδυναμικές αντιστάσεις, αλλά δημιουργείται και ένας
μεγάλος μοχλός στο χέρι ο οποίος χρειάζεται επιπλέον δύναμη για να λειτουργήσει
(παρακολούθησε την πορεία της ρακέτας του
Federer όταν κάνει την αιώρηση για το forehand).
Το φυσικό άνοιγμα της
ρακέτας προς τα πίσω, γίνεται μαζί με την μετακίνηση του σώματος. Το χέρι δεν
κατευθύνει με την μέγιστη ταχύτητα την ρακέτα προς την μπάλα από την αρχή. Κατά
την αιώρηση κινείται στο στυλ μαστιγίου: αργά, αργά, αργά, γρήγορα,
μπάμ/επαφή,…. λιμάνι (τελείωμα).
Σε κάποιο άρθρο μελλοντικά θα σας δείξω το μυστικό του federer για το πως εκτελεί πολύ δυνατές βολές με forehand drive!
